اندیشیدن چیست؟ نقد چیست؟

اندیشیدن چیست؟

اندیشیدن به معنای پرسش گری، جستجو، کنکاش، کنج کاوی دائم و نبود هر گونه تابعیت، اطاعت و قبول اندیشه ی دیگری است. اندیشیدن هم چنین شک کردن، داشتن استقلال فکری و استقلال پرسش گری و عدم پیروی و ثابت کردن چیزی است که مورد اطاعت و تابعیت دیگران می باشد.

اطاعت و فرمانبرداری، پیروی مستقیم از گفته های گذشته، با اندیشیدن در تضاد است، اندیشیدن به چالش کشیدن و نقد بی رحمانه ی هر گونه افکار دنبال روانه، پیشین و اندیشه های اطاعت گونه است. اندیشیدن رابطه مستقیم با امور دارد ومفسر هیچ گونه فکری نیست.

متوسل شدن به مراجع برای پرسیدن و آوردن نقل قول از آنها برای تقویت و پشتیبانی اندیشه و سعی و کوشش برای ثابت کردن انها به معنای اندیشیدن نیست، زیرا اندیشیدن به معنای تکرار و اطاعت و قبول گذشته نیست، بلکه اندیشیدن به معنای بیرون شدن از میدان نفوذ گذشته و حاضر و آماده کنونی است.

اندیشیدن آزادی اندیشیدن از هر گونه قید و بند، و نقد و به چالش کشیدن هر اندیشه ای بدون هر گونه محدویتی می باشد. 

دازاین

نقد چیست؟

نقد همان ارزیابی ، زیر و رو کردن ، عیب­ ها را نمایاندن و پنهان­ ها را رو کردن ، منحل کردن و درعین حال تعالی دادن است و اساسا کنشی ساخت شکن و درعین حال فرا برنده است که متن یا اثر را واکاوی و داوری می کند نه مولف را ! نقد نیازمند زبانی صریح و شفاف و بدور از پرده پوشی همراه با شفقت و مهربانی است. صراحت تنها ، نشانه صداقت نيست که اگر بود ، آشویتس قبله گاه راستی و داعش و داعش مسلکان صادق ترین انسانهای روی زمین بودند. شفقت و دلسوزی در نقد به معنی وادادگی و هم آوایی با متن یا مولف نیست بلکه شهامت ایستادگی و دفاع از فردیت وعقاید خویش است که مشابهت را از بین ببرد نه فرد شبیه را تا منتهی به "تمایز" و نه "حذف" گردد. صراحت بدون دلسوزی صداقت نیست ، بلکه تئوریزه کردن خشونت است. نمی توان به نام نقد یا واکاوی متن ، حریم شخصی مولف را به اسم صراحت ، با هاری خشونت درید. زبان خشونت تصاعد خشونت می کند آنگاه که به نام صراحت مجوز نفی یا حذف دیگری را صادرمی کند و جنایت را غسل تعمید می دهد.