چرا مهدی نصیری را دستگیر نمیکنند؟

چرا مهدی نصیری را دستگیر نمیکنند؟

خود آقای نصیری میگوید احتمالا امنیتی ها او را سنجیده اند و بازداشت او را پر هزینه تر از آزاد گذاشتن او دانسته اند. او بصورت موثر توضیح بیشتری در این مورد نمیدهد و به فعالیت خود برای پیدا کردن جانشین برای رژیم جمهوری اسلامی ادامه میدهد. یادداشت زیر تلاشی است در پیدا کردن جواب این سئوال که چرا امنیتی ها ایشان را بازداشت نمیکنند.

برای فهم این موضوع اول باید یک آنالیز مختصر از مراکز قدرت در ایران انجام داد. چنین آنالیزی البته میباید بصورت دقیق بوسیله کاشناسان انجام شود ولی از آنجا که اگر چنین آنالیزی هم وجود داشته باشد من هم اکنون در اختیار ندارم  اکتفا میکنم به یک آنالیز بر مبنای عقل سلیم که خودم انجام میدهم.

قدرت در ایران از طرفی در دست یک عده افراد یا اشخاص است مانند خود رهبر، رئیس جمهور های سابق و و غیره و از طرف دیگر در دست تعدادی از نهادهای سیاسی است مانند قوه قضائیه، سپاه، ارتش و غیره.

یک نهاد بسیار مهم که اقلا من اشاره ای صریح بدان از دید پایگاه قدرت  ندیده ام نهاد ۳۰۰ هزار نفری آخوند ها / روحانیت است که تعدادشان با خانواده اشان بالای یک ملیون نفر میشود.

این نهاد در اصل بدنه اصلی قدرت را در ایران تشکیل میدهد. وقتی که سران این نهاد که شامل خود رهبر و بعضی از فرزندان او و دیگر سران رژیم میگذریم به بدنه نهاد یا ستون قدرت نظام میرسیم، یک جمعیت سیصد هزار نفری، که تقریبا همگی از طبقه متوسط پائین محسوب میشوند و در سراسر ایران از شهرهای بزرگ تا ده کوره ها حضور دارند. 

انتقاد مردمی از این نهاد از روز اول انقلاب بصورت های مختلف از جمله فحش و توهین شروع شد. این امکان وجود دارد که نخبگان این نهاد از همان روز اول بعد از انقلاب ۵۷ از دشمنی فزاینده به خودشان آگاه بودند منتها از آنجایی که از جایگاه محکمی برخوردار بودند دشمنی را جدی نمیگرفتند. در خیزش مهسا به روشنی آشکار شد که تمام بدنه نهاد آخوند از بالاترین تا پائینترین شدیدا مورد انزجار و خصومت مردم است. دشمنی فیزیکی و کلامی با آخوندها  بعد از خیزش مهسا تعداد و شدت آن بسیار بیشتر شد.

هم اکنون بدنه اصلی نهاد آخوند / روحانیت شدیدا نگران آینده خود و خانواده اشان هستند. حتی اگر رژیم سقوط کامل نکند و فقط ضعیف بشود، که بصورت افزون در حال وقوع هست، امکان حملات کسترده فیزیکی به آخوندها و خانواده ایشان توسط مردم بسیار محتمل است. 

بصورت تدریجی عده ای از روحانیون در سطوح بالاتر که تسلط عقلانی بهتری روی اوضاع داشتند شروع به عکس العلم کردند. دو تا از مشهور ترینشان مهدی نصیری و محمد اکبرنژاد هستند. مزاحمت امنیتی ها برای این دو نفر به نسبت بسیار کم بوده. دو نفری  که بصورت آشکار  و به حالت اضطراری درخواست تغیر رژیم دارند. 

نصیری با بیشتر از ۵۰ سال فعالیت سیاسی و مذهبی واضحا شناخت بسیار عمیقی از دالان های قدرت در ایران دارد و احتمالا اشخاص بسیاری را میشناسد و از وضع روحی آخوندها بخوبی آگاه است. 

رژیم نمیتواند برای این افراد، بخصوص برای نصیری، مزاحمت جدی ایجاد کند زیرا اینان گرچه نمایندگان رسمی آخوندها نیستند ولی واضح است که بیشتر آخوندها فعالیت ضد رژیم آنان را مثبت میبینند و ملتمسانه و با اضطراب بسیار زیاد دنبال میکنند. به عبارت دیگر عملا نصیری، اکبری نژاد و … نمایندگان سیصد هزار آخوند و خانواده هایشان هستند. آنان بصورت بالقوه  ناجی جان و مال قشر آخوند و خانواده اشان در آینده ای نه چندان دور هستند.

هرگونه سعی در جلوگیری از فعالیت نصیری ها و اکبری نژاد ها، مثلا بازداشت طولانی مدت آنان،  بدنه نهاد آخوند ها / روحانیت را خواهد لرزاند و ستون اصلی که آخوندها از روز اول انقلاب بر روی آن استوار بودن را به تلی از شن تبدیل خواهد کرد.

آریو دادمهر، ۱۴ فوریه ۲۰۲۵