این دولت سیه کار واقعا که دوروئی و وقاهتش را به حد اکثر رسانده. توی روزنامه همشهری امروز(سشنبه 14 مهر 1388) خبر میدهد که "تهران، الگوی جامعه ایمن کلانشهر های دنیا می شود". طیق گفته رئیس شورای سیاستگذاری جامعه ایمن شهر تهران (دکتر موذن جامی ) شهرداری با یک نگاه ایرانی و اسلامی طرح ایمنی را در تهران به اجرا گذاشته. من به بسیاری از حوزه های مربوط به ایمنی مانند مثلا ایمنی در محل کار و یا صنعتی کاری ندارم و فقط تمرکز میکنم به دو حوزه واضح و ملموس جلوی چشم. یکی حوادث رانندگی و یکی هم مواد مخدره. وقتی ایران و بخصوص تهران در طور 30 سال اخیر دارای بالاترین رتبه مجروحان و کشته های حوادث رانندگی در دنیا را میباشد شما چطور صحبت از الگو قرار دادن تهران بعنوان کلان شهر جهان میکنید؟ جائی که حتی موتورسیکلت های پلیس در پیاده روها با سرعت عبور و مرور میکنند و مامورین راهنمائی اقتدارشان محدود به صدور جریمه برای پارک خلاف است شما راجع به چه ایمنی صحبت میکنید
بدتر از وجود نا امنی روی جاده ها وجود نا امنی در ارتباط با اپیدمی مواد مخدره است منتها این نوع نا امنی خود را طوری دیگر نشان میدهد. اجازه بدید توضیح بدهم. در کشورهای دیگر جهان بخصوص اروپا و آمریکا ارتکاب جرم و جنایت اکثرا مستقیما مربوط به مواد مخدر است. و این به این دلیل است که قیمت مواد مخدر برای استفاده کننده نسبتا بسیار گران است. احتمالا حدود چندین ده دلار هزینه مصرف متوسط یک شخص معتاد است. کسب چندین ده دلار مبلغی نیست که با خلاف کوچک و یا "آفتابه دزدی" بتوان آنرا کسب کرد. به همین دلیل بصورت نسبی تعداد خلافکاران کشورهای اروپا و آمریکاهم بیشتر به چشم میایند، مثلا در فیلم ها آنها را میبینم، و هم اینکه نسبتا زیاد هستند. در مقابل آن در ایران تعداد معتادین بمراتب بیشتر از آن کشور ها است اما بدلیل پائین بودن قیمت مواد مخدر معتادین خلاف کار مجبور به ارتکاب خلاف بزرگی برای کسب خوراک یک روزشان نیستند و فقط کافیست که پول ناچیزی را بهر وضعیتی کسب کنند و آرام بگیرند. خلاف هم اگر بکنند خلاف چشم گیر نخواهد بود که سروکار آنان را با مامورین مجری قانون بیاندازد. .
بدتر از وجود نا امنی روی جاده ها وجود نا امنی در ارتباط با اپیدمی مواد مخدره است منتها این نوع نا امنی خود را طوری دیگر نشان میدهد. اجازه بدید توضیح بدهم. در کشورهای دیگر جهان بخصوص اروپا و آمریکا ارتکاب جرم و جنایت اکثرا مستقیما مربوط به مواد مخدر است. و این به این دلیل است که قیمت مواد مخدر برای استفاده کننده نسبتا بسیار گران است. احتمالا حدود چندین ده دلار هزینه مصرف متوسط یک شخص معتاد است. کسب چندین ده دلار مبلغی نیست که با خلاف کوچک و یا "آفتابه دزدی" بتوان آنرا کسب کرد. به همین دلیل بصورت نسبی تعداد خلافکاران کشورهای اروپا و آمریکاهم بیشتر به چشم میایند، مثلا در فیلم ها آنها را میبینم، و هم اینکه نسبتا زیاد هستند. در مقابل آن در ایران تعداد معتادین بمراتب بیشتر از آن کشور ها است اما بدلیل پائین بودن قیمت مواد مخدر معتادین خلاف کار مجبور به ارتکاب خلاف بزرگی برای کسب خوراک یک روزشان نیستند و فقط کافیست که پول ناچیزی را بهر وضعیتی کسب کنند و آرام بگیرند. خلاف هم اگر بکنند خلاف چشم گیر نخواهد بود که سروکار آنان را با مامورین مجری قانون بیاندازد. .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر