عزاداران حسینی

سروده ی زیبای ایرج میرزا خطاب به عزاداران حسینی

بیچاره چه می کشی خودت را / دیگر نشود حسین زنده

کشتند و گذشت و رفت و شد خاک / خاکش علف و علف چرنده

من هم گویم یزید بد کرد / لعنت به یزید بد کننده

اما دیگر این کتل متل چیست / وین دسته خنده آورنده

تخم چه کسی برید خواهی / با این قمه های نا برنده

آیا تو سکینه یی که گویی / سو ایستمبرم عمیم گلنده

کو شَمر و تو کیستی که گویی /گل قویما منی شمیر النده

تو زینب خواهر حسینی / ای نره خَر سبیل گنده

خجلت نکشی میان مردم / از این حرکات مثل جنده

در جنگ دو سال قبل دیدی / شد چند کرور نفس رنده

از این همه کشتگان نگردید / یک مو ز زهار چرخ کنده

در سیزده قرن پیش اگر شد / هفتادو دو سر ز تن فکنده

امروز چرا تو مکنی ریش / ای در خور صد هزار خنده

باور نکنی بیا ببندیم / یک شرط به صرفه ی برنده

صد روز دیگر برو چو امروز / بشکاف سر و بکوب دنده

هی بر سر و ریش خود بزن گِل / هی بر تن خود بمال سنده

هی با قمه زن به کلة خویش / کاری که تبر کند به کنده

هی بر سر خود بزن دو دستی/ چون بال که میزند پرنده

هی گو که حسین کفن ندارد / هی پاره بکن قبای ژنده

گر زنده نشد عنم به ریشت / گر شد عن تو به ریش بنده

---------------------------------------------------------------------------------------------------------