شهید و هاله‌ی نور را فراموش کنیم
واژه‌ی«شهید» و تصویر «هاله نور» تطهیرکننده‌‌ی فساد و تباهی یک نظام تا بن وجود فاسد است.
آتش‌نشان‌ها جانشان را به دلیل سومدیریت نظام فاسد از دست دادند. وقتی به زعم خود مقام شامخ و بلند و دور از دسترس با بار ایدئولوژیک «شهید» را دنبال نام این عزیزان «جان‌باخته» می‌آوریم ناخودآگاه عمق فاجعه‌ی سومدیریت و ناکارامدی مدیران یک جامعه از لحاظ تئوریک و عمل را فراموش می‌کنیم.
زمانی بهتر می‌شود درک کرد که چه مصیبت و فاجعه‌ای اتفاق افتاده است که بدانیم این عزیزان نه با یک هاله‌ی نور به آسمان و پیش خدا! عروج کرده‌اند که زیر خروارها گل و با بدنی سوخته خواهند رفت و می‌شد که چنین نباشد.
ایدئولوژی مذهبی این واژه‌ی «شهید» را خلق کرده و آن را مقدس ساخته تا جان آدمی را ناچیز بشمارد. این ایدئولوژی می‌خواهد بباوراند که در این عالم باورهایی وجود دارد که ارزش آن برتر از جان آدمی و این گوشت و پوست و استخوان است تا آدم‌ها به خاطر آن باورهای ناکجاآبادی بکُشند و کشته بشوند.
وقتی ارزش این جان را درک می‌کنیم که از شهادت و هاله‌ی نور و بهشت و حوری و غلمان فاصله بگیریم و به زندگی به عنوان یک اتفاق تکرارناشدنی نگاه کنیم. در این صورت است که با مدیریت و برنامه‌ریزی و تعقل کاری می‌کنیم که زندگی‌ها طولانی‌تر شود و ارزش جان آدمی افزون.
آتش‌نشان‌ها شهید نشدند و به آسمان‌ها عروج نکردند. آن‌ها قربانی نابخردی و سودجویی نظام سیاسی‌ای فاسد شدند. آن‌ها بدون این‌که بخواهند جانشان را از دست دادند.
یادشان همواره در دل ما زنده است!
بهزاد مهرانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر