" نظريه غار افلاطون

" نظريه غار" افلاطون از مشهورترين نظريات فلسفی است 

 .

افلاطون پيشنهاد می كند كه از به چالش كشيدن و زير سوال بردن باورهايمان نهراسيم.

افلاطون می گويد افراد در غاري زندگی می‌کنند. از همان ابتداي كودكی در اين غار به آنها زنجيرهايی (باورها  و قضاوتها) بسته شده است و توان خروج از غار را ندارند. آتشی روشن است و سايه هايی بروي ديوار غار افتاده  است. افراد درون غار فكر می‌کنند هر صدايی كه از بيرون غار شنيده می‌شود صداي همين سایه‌هاست!

حال فرض كنيد كسانی بتوانند زنجير را پاره كنند و به بيرون بروند. كمترين سختی كه با آن مواجه می شوند نور شديد خورشيد (حقيقت) است كه توان ديد را از آنها می‌گیرد. كسانی تاب می‌آورند و بيرون را می‌بینند. به غار بازمی‌گردند و افراد درون غار را باخبر می‌کنند اما با استهزا و حتی حمله افراد درون غار مواجه می‌شوند.

واقع امر اين است كه زنجيرها همان اعتقادات و قضاوتهاي آدمی است كه طی سالهاي كودكی تا حال توسط  جامعه به فرد پذيرانده شده است. افراد می‌ترسند كه به بيرون غار نگاهی داشته باشند مبادا كل عمر خويش  را به خطا زندگی كرده باشند. می‌ترسند اعتقادات و قضاوتهايشان خطا بوده باشد. لذا اغلب مردم با همان  زنجيرهاي درون غار به زندگی ادامه می‌دهند تا دم مرگ.