شاعر: دکتر سوگل مشایخی
با پاي خود رفتيم و هي گفتيم تقدير
در گِل نشستيم و به خود بستيم زنجير
تا راحت وجدانمان بر هم نريزد هر درد را با حكمتي كرديم تفسير
تقويم ها گفتند و ما باور نكرديم يك عمر در پرواز خود كرديم تاخير
ما تيشه را بر ريشه ي خود مي زنيم و اي واي بر دستِ رها گشته ز تدبير
از ماست هر ظلمي كه در هر لحظه بر ماست اين است رمز حركت و آغاز تغيير
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر